Voor mannen: vrouwen en hormonen

De menstruatiecyclus en perimenopauze zijn per definitie ene thema in jouw organisatie. Want mensen die menstrueren, hebben een andere fysiologie dan mensen die dat niet doen.

Niet beter.
Niet slechter.
Anders.

En die hogere, fluctuerende levels van oestrogeen en progesteron hebben talloze functies in een lijf. Het is verdraaid handig dat te begrijpen. Mensen kunnen dan veel gemakkelijker zinvolle keuzes maken; en hun werk inrichten op een manier die goed bij hen past.

Mannen spreken een andere taal

Een workshop (of training) voor mannen heeft een volstrekt andere insteek dan één voor vrouwen of zelfs een gemende doelgroep.

Voor mannen, die de overgang, cyclus en bijbehorende gevoelens niet ervaren, is het ontzettend belangrijk de relevantie van het onderwerp te zien. Anders gaan ze niet deelnemen.

De ervaring leert dat onderstaande kan bijdragen:

1) Heldere taal. “Vertel me liever wat de toegenomen kans op osteoporose is. In plaats van een verhaal over ‘jezelf niet meer herkennen’. Dat laatste snap ik niet”.

2) Relevantie voor de werkvloer. Statistieken. Impact.

3) Een meer zakelijke insteek. Focus op de impact op verzuim en werknemerswelzijn of -vitaliteit. Of kosten voor de organisatie.

4) De workshop of training onderdeel laten zijn van een overkoepelend thema. Bijvoorbeeld leiderschapstraining of een symposium over productiviteit en welzijn.

5) En tot slot (en hier wordt het echt magisch✨) toch ook echt laten zien hoe dit thema de mannen persoonlijk raakt. Via hun partner, familie of directe collega’s. Als het ijs eenmaal gebroken is, zijn deelnemers achteraf vaak dankbaar dat ze de kennis hebben opgedaan. 

Doen we dat negeren dan bewust? Of weten we niet beter?

Veel mensen negeren de menstruatiecyclus volkomen onbedoeld en onwetend. We weten het niet. Dit geldt voor mannen én vrouwen. We hebben geen flauw benul. Er heerst zo’n heftig taboe op menstrueren of “ongesteld zijn”, dat er weinig over gesproken wordt – er dus ook weinig herkenning kan plaatsvinden tussen mensen.

Terwijl juist die herkenning, de ervaring dat je niet de enige bent met deze ervaring, een enorm gevoel van opluchting kan geven. Mensen ontspannen direct. Gaan praten. Delen. En zodra mensen durven vertellen over hun problemen, worden we als groep vindingrijk en oplossingsgericht. Dat is ontzettend logisch, want we zijn ongelooflijk sociale en empathische wezens. We willen elkaar graag helpen en ruimte geven. Maar dat kan pas, als we weten wat er speelt.

En meestal weten we helemaal niet welke problemen mensen ervaren.

Want we praten er niet over.

Zijn er individuele verschillen?

Sommige medewerkers zullen relatief weinig last ervaren, en dat is prachtig.

We zijn allemaal biochemisch uniek (van binnen net zo verschillend als van buiten)

Het is dus onmogelijk om 1 theoretisch “gemiddeld” verhaal te vertellen over de perimenopauze.

Je kunt wel, via de kennis die je opdoet, ontdekken hoe dit voor jou werkt. Of voor je partner. Hoe de hormoonfluctuaties zich vertalen in persoonlijke ervaringen.

En soms… missen mensen vanuit onwetendheid ook nog kansen. Omdat ook de positieve en krachtige effecten van hormonen doorgaans onderbelicht zijn.

Weinig mensen weten bijvoorbeeld dat je op bepaalde momenten in je cyclus extra focus en energie kunt verwachten. Er zijn ‘pieken’, net zo goed als dat er dalen zijn.

Ja, ik wil meer begrip en kennis.

Hoe boek ik een workshop?

Ik ben er onwijs trots op, te kunnen zeggen dat vrijwel iedere workshop die ik geef, nog weken nazingt in een organisatie. Deelnemers blijven praten over het geleerde. Taboes zijn doorbroken en fundamentele kennis is eindelijk helder verwoord.

Education is the most powerful tool you can use, to change the world
– Nelson Mandela

Taboes zijn als schaduwen in het donker.
We zien ze niet.
De thema’s blijven letterlijk onderbelicht.

En ja, ik snap het; je kunt nu beredeneren dat in het donker, die schaduwen er helemaal niet zijn. En in deze metafoor heb je vast een interessant filosofisch perspectief te pakken…

Ik vraag me dan wel af wat de bedoeling is.
Blijven we in het donker dwalen?
Of bewegen we naar het licht?